६५ वर्षदेखि सेवा गरिरहेकी ८१ वर्षीया बेलायती नर्स भन्छिन्– अझै रिटायर हुने सोच छैन

 

आइलिन कूम्बर १९५१ को जुलाईमा नर्स क्याडेटका रुपमा प्रवेश गर्दा १५ वर्षकी मात्र थिइन् । १९७६ जनवरीमा मात्र उनी रजिष्टर्ड नर्स भइन् । त्यसयताका कयौं दशकमा उनले आफ्नो करिअरमा थुप्रै उतारचढाव देखिन् । यो पेशामा उनले ६५ वर्ष बिताइसकिन् । अहिले ८१ वर्ष लागेकी उनको अझै पनि जागिरबाट रिटायर हुने सोच छैन । उनी यतिखेर वोर्दिङको शेफर्ड हाउसमा नर्सका  रुपमा कार्यरत छिन् । 

नेशनल हेल्थ सर्भिस (एनएचएस) १९४८ मा स्थापना हुँदा उनी मात्र ११ वर्षकी थिइन् । उनी २०१७ का लागि रोयल कलेज अफ नर्सिङबाट ‘उत्कृष्ट नर्स’ को पुरस्कारबाट सम्मानित भइन् । ८१ वर्षको उमेरसम्म पेशा नछाड्नुको कारणबारे उनी भन्छिन्, ‘एनएचएस बिस्तारै निजीकरण हुँदै गइरहेकामा म निकै नरमाइलो महसुस गरिरहेको छु ।’ हरेक संस्थाले आजकाल नाफा खोज्ने गरेको उल्लेख गर्दै उनले स्वास्थ्य सेवा दिने संस्थाले नाफा खोज्नु नहुने बताइन् । 

देशले हरेक नागरिकलाई समान व्यवहार गर्नुपर्ने र सबैले समान रुपले स्वास्थ्य सेवा पाउनुपर्ने उनको भनाई छ । उनले अमेरिकामा बस्ने आफ्नो स्वर्गीय छोरीको साथीकी सानी छोरी पनि उपचार पाउन नसकेर मर्नुपरेको उदाहरण दिइन् । 

आर्थिक रुपले समस्यामा परेका मानिसको सहयोगका लागि आफू नर्सिङ पेशामा लागेको उनले सम्झिइन् । भन्छिन्, ‘डाक्टर र नर्सको समाजमा उत्तिकै महत्व छ, र उनीहरु सकेसम्म सहयोगी हुनुपर्छ ।’ नर्स पेशामालागेयता उनले स्वास्थ्य क्षेत्रमा थुप्रै विकास देखिसकिन् । जस्तै, पहिलो पेसमेकर, दादुराको पहिलो भ्याक्सिन, पहिलो अंग प्रत्यारोपण, रुबेला भ्याक्सिन, ठेउलाको उन्मुलन, आइभीएफको विकास आदि । 
दोस्रो विश्वयुद्धको सुरुवात हुनु केही अघि सन् १९३६ मा जन्मिएकी थिइन् उनी । युद्धमा परेका मानिसहरु देख्दादेख्दै र घरको वातावरणले सानै उमेरमा नर्स हुने चाहना पलायो उनलाई । यसमा उनको आमाको सहयोगी भावनाले पनि काम ग¥यो । ‘हामी सानो गाउँमा बस्थ्यौं, मेरी आमा तनावमा परेका मानिसलाई सहयोग गर्थिन्, सुत्केरी गराउन सहयोग गर्थिन्, उपचार  आवश्यक परेकाहरुलाई पनि सहयोग गर्थिन् र जब मानिसको मृत्यु हुन्थ्यो, उनीहरुको अन्त्येष्टिका लागि सहयोग गर्थिन्,’ उनी भन्छिन्, ‘साँच्चै मेरी आमाको ठूलो मुटु थियो ।’

बाबुले पनि मानिसहरुलाई सहयोग गर्नुपर्छ भनेर सिकाउने गरेको उनी सम्झिन्छिन् । ‘बाबुआमासंगको विशेष सम्बन्धले मलाई नर्स हुन सिकायो,’ उनी भन्छिन् । 
स्कुल छाडेर नर्सको क्याडेट कार्यक्रममा सहभागी हुन जाँदा उनी १५ वर्षकी मात्र थिइन् । उनले १८ वर्षको उमेरमा बिहे गरिन् । तर बिहेकै समयमा पतिको आमाको मृत्यु भएकाले उनका भाईबहिनीलाई स्याहार्न केहीसमय उनले नर्सिङ पेशालाई रोक्नुप¥यो । बिहेको १३ महिनामै उनले छोरीलाई जन्म दिइन् । तर, उनको पेशाप्रतिको भोक मरेको थिएन । त्यसैले उनले २० वर्षको उमेरमा सेन्ट जेम्स युनिभर्सिटी हस्पिटलमा नर्सिङ असिस्टेन्टका रुपमा काम सुरु गरिन् । त्यहाँ उनले १९७६ सम्म काम गरिन् । 
पेशाका क्रममा उनले थुप्रै तालिम लिइन् र तिनले उनको पेशालाई अझ व्यवसायिक बनायो । तीमध्ये मेन्टल हेल्थ नर्सिङ पनि एक हो । ‘मैले जहिले पनि मेन्टल हेल्थ नर्सिङलाई विशेष रुपमा महसुस गरें, मेरो विशेष कला भनेकै मानिसहरुका कुरा सुन्नु र उनीहरुलाई अलग तरिकाले सहयोग गर्नु हो,’ उनी भन्छिन् । 

रोयल कलेज अफ नर्सिङको एक आँकडाअनुसार अझै पनि बेलायतमा ४० हजार नर्सको अभाव छ । अलाइन स्पष्ट छिन्, किन युवाहरुको आकर्षणमा नर्सिङ पेशा परेन भनेर । ‘नर्स भर्ना गर्न कति समस्या छ भनेर मैले धेरै देखेकी छु, मलाई यो पेशा निकै मन पर्छ, र यो कति कठिन र तनावयुक्त छ भन्नेपनि मलाई थाहा छ ।’ उनी भन्छिन् । 

उनलाई अझै पनि यो पेशाबाट रिटायर हुन मन छैन । ‘म ६२ वर्ष पुगेपछि औपचारिक रुपमा रिटायर हुनुपर्ने थियो, तर त्यतिबेलै मैले काम नरोक्ने दृढ निश्चय गरेकी थिएँ,’ उनले भनिन् । ज्वरो आएर या अरु बिरामी भएर घरमा बस्नुपर्दा यो पेशा आफ्ना लागि कति महत्वपूर्ण रहेछ भन्ने महसुस हुने गरेको उनी बताउँछिन्। 

To read in your mobile download our android app from google play store. Click Here To Download App